W niedawnej odpowiedzi prof. Bańki pojawiło się sformułowanie małżeństwa osób jednej płci. Wydaje mi się, że poloniści powinni dbać o logiczność własnych (a czasem i cudzych) wypowiedzi. Rzecz w tym, że nie ma, nie było i nie będzie małżeństw osób jednej płci, tak jak nie ma mosiężnego plastiku ani 6-osobowych kwartetów. I żadna ustawa tego nigdy nie zmieni.

Szanowni Państwo,

mam dylemat, jak zapisać tytuł książki:

(Nie)pomożesz mi

(Nie)Pomożesz mi

A może jeszcze inaczej? I dlaczego?

Ten nawias musi zostać, tak sobie życzy autor i wydawca wydawca. Bardzo proszę o wskazanie właściwego rozwiązania.

Z góry dziękuję za pomoc.

Monika T.

Czy da się ustalić od kiedy w Polsce mówiło się poszłem, przyszłem, jaka jest pokrótce historia użycia, oraz ewentualnie kiedy jednoznacznie oznaczono to jako błędne?

Szanowni Państwo,
buduję system informatyczny generujący dokumenty urzędowe na podstawie treści zawartych w bazie danych. Problemem, którego nie jestem w stanie rozwiązać, jest konieczność odmieniania rzeczowników, w tym imion i nazwisk przez przypadki. Proszę o informację, czy możliwa jest następująca struktura gramatyczna:

Udzielam pozwolenia na budowę inwestorowi:
– Radosław Łobodziński

Pozdrawiam
Piotr o.

Proszę o pomoc w odmianie nazw miejscowości włoskich: Piacenza, Monza, Vicenza, Faenza. Czy mimo jednakowego zakończenia mają one inne końcówki w przypadkach zależnych? W Wielkim słowniku ortograficznym dwie pierwsze są odmienione, ale różnie (Piacenza, -zy, -zę; Monza, -zie, -zę). W odpowiedzi w poradni na pytanie o odmianę miejscowości Vicenza podano odpowiednio -zy, -zę. A co z Faenzą? Czy jest dla nich (i podobnych) jeden wzór odmiany, czy też nie?
Dziękuję.

Proszę o wyjaśnienie, jaką literą należy pisać słowo święto w zwrocie z okazji Twojego święta. Czy traktujemy tu święto jak zwykły rzeczownik? Tak napisało dziecko w laurce dla Dziadka z okazji Dnia Dziadka. W tym wypadku słowo święto nie jest nazwą własną i moim zdaniem musi być pisane wielką literą. Pani w szkole poprawiła na z okazji Twojego Święta.

Skąd się wzięło określenie Praga czeska (Czeska?)? Nie mówimy przecież francuski Paryż, brytyjski Londyn ani włoski Rzym. Czy chodzi tutaj o odróżnienie miasta od dzielnicy Warszawy? Ale przecież w wypadku dzielnicy mówimy na Pradze, a nie w Pradze. Czemu więc „Byłem w Pradze czeskiej (Czeskiej?)”?

Szanowni Państwo,
mam wątpliwość dotyczącą przecinka przed imiesłowem czynnym. Konieczność jego użycia sugeruje prof. Jadacka, o ile dobrze pamiętam, w Kulturze języka polskiego. Jednak oddzielanie rzeczownika od jego określenia wydaje mi się niepotrzebne lub wręcz nielogiczne, jak np. w zdaniu: „Likwidacja getta rozpoczęła się od wyrobienia przejścia w płocie, oddzielającym getto od miasta”.
Z pozdrowieniami
Maria Krawczyk

Szanowni Państwo,

Jaką formę powinien przybrać czasownik w następującym zdaniu:

Przyszli (Przyszło) do mnie dwie koleżanki, kuzyn, rodzice, dziadek i czworo dzieci.

Mam na myśli długie wyliczenie, w którym różne elementy (czworo dzieci/ koleżanki, kuzyn, rodzice i dziadek) wymagają czasownika w innej formie.

Pozdrawiam

Czytelniczka

Czy public relations może (mogą?) występować w języku polskim w liczbie pojedynczej? Opracowuję obecnie obszerny tekst, który w całości jest poświęcony temu zagadnieniu, i jego autor poprosił mnie o pozostawienie liczby pojedynczej, chociaż w słowniku poprawnej polszczyzny jest zapis o braku liczby pojedynczej w tym przypadku. Autor tekstu jest praktykiem PR i twierdzi, że na co dzień nie spotyka się z użyciem tego terminu w liczbie mnogiej. Był bardzo zaskoczony moją propozycją.